Neuenhahn M, Albrecht J, Odendahl M, Schlott F, Dössinger G, Schiemann M, Lakshmipathi S, Martin K, Bunjes D, Harsdorf S, Weissinger EM, Menzel H, Verbeek M, Uharek L, Kröger N, Wagner E, Kobbe G, Schroeder T, Schmitt M, Held G, Herr W, Germeroth L, Bonig H, Tonn T, Einsele H, Busch DH, Grigoleit GU. Leukemia.2017 Feb 17.doi: 10.1038/leu.2017.16. [Epub ahead of print]
Abstract
Cytomegalovirus (CMV) infection is a common, potentially life-threatening complication following allogeneic hematopoietic stem cell transplantation (allo-HSCT). We assessed prospectively the safety and efficacy of stem cell-donor- or third-party-donor-derived CMV-specific T cells for the treatment of persistent CMV infections after allo-HSCT in a phase I/IIa trial. Allo-HSCT patients with drug-refractory CMV infection and lacking virus-specific T cells were treated with a single dose of ex vivo major histocompatibility complex-Streptamer-isolated CMV epitope-specific donor T cells. Forty-four allo-HSCT patients receiving a T-cell-replete (D+repl; n=28) or T-cell-depleted (D+depl; n=16) graft from a CMV-seropositive donor were screened for CMV-specific T-cell immunity. Eight D+depl recipients received adoptive T-cell therapy from their stem cell donor. CMV epitope-specific T cells were well supported and became detectable in all treated patients. Complete and partial virological response rates were 62.5% and 25%, respectively. Owing to longsome third-party donor (TPD) identification, only 8 of the 57 CMV patients transplanted from CMV-seronegative donors (D-) received antigen-specific T cells from partially human leukocyte antigen (HLA)-matched TPDs. In all but one, TPD-derived CMV-specific T cells remained undetectable. In summary, adoptive transfer correlated with functional virus-specific T-cell reconstitution in D+depl patients. Suboptimal HLA match may counteract expansion of TPD-derived virus-specific T cells in D- patients.
Σχολιασμός
Αυτή η κλινική πολυκεντρική μελέτη παρουσιάζει μια σύγκριση μεταξύ ασθενών με αιματολογικές κακοήθειες που έλαβαν μόσχευμα από CMV οροθετικό ή οροαρνητικό δότη, εμφάνισαν CMV αναζωπύρωση μετά από αλλογενή μεταμόσχευση και τους χορηγήθηκαν CMV-ειδικά CD8+ Τ-λεμφοκύτταρα μετά επιλογή με στρεπταμερή από τον οροθετικό δότη του μοσχεύματος ή από δότη «τρίτου χώρου», αντίστοιχα. Επιλέξιμοι ήταν μόνο οι ασθενείς στους οποίους δεν ανιχνεύονταν ενδογενή CMV–ειδικά Τ-κύτταρα κατά τη φάση της αναζωπύρωσης. Η μελέτη έδειξε ότι σε ασθενείς που λαμβάνουν αιμοποιητικό μόσχευμα από CMV οροθετικό δότη, τα χορηγούμενα CMV–ειδικά Τ-κύτταρα μπορούν να εκπτυχθούν in vivo και να ελέγξουν, με υψηλή ασφάλεια, την αναζωπύρωση/λοίμωξη στην πλειονότητα των ασθενών (7/8). Από την άλλη πλευρά, οι λήπτες αιμοποιητικού μοσχεύματος από CMV οροαρνητικό δότη που έλαβαν ειδικά CMV Τ-κύτταρα από δότη τρίτου χώρου με υποβέλτιστη συμβατότητα (<8/8), δεν εκπτύχθηκαν επαρκώς και δεν ανιχνεύθηκαν in vivo. Υποχώρηση της λοίμωξης παρατηρήθηκε σε 3/8 ασθενείς, εκ των οποίων ο ένας έλαβε CMV κύτταρα τρίτου χώρου από δότη με βέλτιστη συμβατότητα (8/8), ενώ στους άλλους δύο, ο έλεγχος της CMV αναζωπύρωσης προήλθε από την ανάπτυξη ενδογενών (προερχόμενων από τον δότη του αιμοποιητικού μοσχεύματος) CMV-ειδικών κυττάρων. Συνολικά, στη μελέτη καταδεικνύεται η αποτελεσματικότητα των αντι-ιικών Τ-λεμφοκυττάρων που προέρχονται από τον οροθετικό δότη του αιμοποιητικού μοσχεύματος ενώ αναδεικνύεται η ανάγκη για βέλτιστη συμβατότητα με τον δότη τρίτου-χώρου.